Na przełomie czerwca i maja 2023 roku odbyło się już 5. Sympozjum historyków muzyki XIX wieku, organizowane przez Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk i Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. Sympozjum skupia przedstawicieli środowisk akademickich prowadzących badania nad szeroko pojętą kulturą muzyczną „długiego wieku XIX”, którego rozpiętość czasowa pokrywa się z liczącym 123 lata okresem zaborów (1795–1918).
Tegoroczna odsłona Sympozjum była jednak wyjątkowa pod kilkoma względami. Zaproszeni zostali również badacze muzyki 2. połowy XVIII wieku, a także naukowcy zagraniczni (z Litwy i Ukrainy) oraz najmłodsze pokolenie muzykologów – studenci i doktoranci Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stąd też rozszerzony tytuł tego wydarzenia:
Sympozjum historyków muzyki II połowy XVIII i XIX wieku.
Sympozjum rozpoczęło się od panelu dyskusyjnego, poświęconego najbardziej popularnemu w XVIII i XIX wieku gatunkowi – operze włoskiej. O nieznanych archiwaliach, dokumentujących działalność włoskich śpiewaków, dyrygentów i trup operowych w dziewiętnastowiecznej Polsce, opowiedziała dr Wiktoria Antonczyk (NIMiT/POLMIC).
Tradycyjnie podczas Sympozjum swoje najnowsze odkrycia zaprezentowali naukowcy, których główną pasją jest historia muzyki polskiej, w tym początku XX wieku, m.in.: prof. dr hab. Marcin Gmys (
Zygmunt Noskowski i Władysław Żeleński wobec muzyki Fryderyka Chopina), dr Małgorzata Sułek (
Glosa do relacji Paderewskich i Kerntopfów w świetle nowo odkrytych źródeł epistolarnych), dr Monika Pasiecznik (
Osiemnastowieczne Pleasure Gardens i ich wpływ na kulturę muzyczną XIX i XX wieku), dr Małgorzata Sieradz (
Ludwika Bronarskiego droga do chopinologii – zarys problemu), dr Karol Rzepecki (
Zapomniana gałąź rodziny Wieniawskich – próba rekonstrukcji na podstawie nieznanych dokumentów biograficznych).
Tradycyjnie również Sympozjum stało się inspiracją do refleksji i zachętą do podejmowania aktywnych dyskusji oraz kolejną nieocenioną okazją do integracji przedstawicieli rozmaitych ośrodków akademickich i artystycznych, czemu sprzyjała perfekcyjna organizacja przedsięwzięcia i atmosfera pałacu Marii z Lubomirskich Radziwiłłowej – siedziby Instytutu Sztuki PAN!
(
Wiktoria Antonczyk)
Szczegółowy program wraz z księgą abstraktów i biografiami uczestników udostępnia na swojej stronie Instytut Sztuki PAN.
